Er loopt een project op mijn werk. Vitaal en Bevlogen. Ondersteund door TNO: toe maar. Vragenlijst invullen, healthcheck. Doe ik mee? Voegt het iets voor me toe? Ik weet al precies wat ik te horen ga krijgen dus veel meerwaarde heeft het niet voor me. Maar ach, ik vind het een goed initiatief en bovendien krijg je een gratis appeltje en flesje water toe: ik doe mee!
Eerst de bloeddruk. Deze is keurig, (wist ik)
Dan gewicht: te hoog (weet ik ook) De schade valt mij eigenlijk nog mee. Doorgaans zijn weegschalen bij huisartsen/poliklinieken/ checkpoints kapot. Wegen standaard 5 kilo meer dan thuis. Krengen. Maar niet deze. Precies gelijk. Mij krijgen ze niet gek.
Dacht ik.
Maar dan komt de eerste klap.
Lengte: te laag! PARDON? Echt niet! Dit móet een meetfout zijn! Keihard haalt mijn meetmevrouw anderhalve cm van mijn toch al niet zo indrukwekkende lengte af. Zomaar. Zonder discussie en/of overleg.
Volgende knal:
BMI: te hoog. Ja, duhu… als je opeens mijn lengte naar beneden gaat zitten afronden gaat mijn BMI evenredig omhoog. Zo kan ik het ook. Ik doe een klein vloekje binnensmonds. Knipper 3 tranen weg en ga zitten voor de vingerprik. 2 weken geleden heb ik mijn glucose bij de apotheek laten prikken en deze was toen perfect dus geen zorgen. Dacht ik.
Glucose: te hoog. WAT? Het vloekje wordt een vies lelijk woord en is met geen mogelijkheid binnen te houden. Ik vang de blik van de meetmevrouw op. Geschokt neemt ze een slokje van mijn water.
Ja, ik heb mijn broek weliswaar tot aan mijn oksels opgetrokken, de taal der bouwvakkers beheers ik prima! En ik ben nog maar net begonnen.
Maar voor ik verder verbaal duidelijk kan maken dat ik enigszins teleurgesteld ben stuurt ze me naar de bedrijfsarts. Mooi. Zal ik die ook eens laten weten wat ik er van vind. Het moet wel leuk blijven. Ik zit hier verdorie om de maatschappij te plezieren middels een vrijwillige deelname aan een door TNO ondersteund onderzoek. Maar voor ik los kan gaan sta ik met een stapel folders in mijn handen die ik juist zo hard probeer te vermijden. Met veel nare info over diabetes, hart- en vaat ziekten en afvallen en meer bewegen. En de opdracht om even naar de huisarts te gaan. En oh ja, laat gelijk je cholesterol controleren. Hoezo? Wat is daar nu weer mee?
Sta ik dan met mijn appeltje en mijn tweedehands flesje water.
Gezond eten. Gewicht omlaag. Beweging omhoog. Maar hoe? Wanneer? Hoelang? Levenslang… (vingers in mijn oren, lalalalala, fluitgeluiden fuut fuut, … ik hoor je niet…..) Zucht.
Zit ik nog met mijn lengte. Hoge hakken kunnen bij mij uitsluitend in combinatie met krukken en dat heeft weer andere nadelen dus geen optie.
Dus.
Zoek ik eigenlijk iemand die me 10 cm in lengte kan laten toenemen en (minimaal) 15 cm in de rondte kan laten slinken. Graag in 1 dag. Desnoods (lees:liefst) onder narcose.
Mocht u iemand kennen…. Graag.
Tot die tijd knaag ik mij weer moedig door een rauwe wortel en een bos radijs heen met af en toe een doe-es-gekje in de vorm van een mariakaakje. En strompel ik vitaal en ontgoocheld toch op een kek hakje rond. Ze hebben bijpassende krukken tegenwoordig.
Dan gewicht: te hoog (weet ik ook) De schade valt mij eigenlijk nog mee. Doorgaans zijn weegschalen bij huisartsen/poliklinieken/ checkpoints kapot. Wegen standaard 5 kilo meer dan thuis. Krengen. Maar niet deze. Precies gelijk. Mij krijgen ze niet gek.
Dacht ik.
Maar dan komt de eerste klap.
Lengte: te laag! PARDON? Echt niet! Dit móet een meetfout zijn! Keihard haalt mijn meetmevrouw anderhalve cm van mijn toch al niet zo indrukwekkende lengte af. Zomaar. Zonder discussie en/of overleg.
Volgende knal:
BMI: te hoog. Ja, duhu… als je opeens mijn lengte naar beneden gaat zitten afronden gaat mijn BMI evenredig omhoog. Zo kan ik het ook. Ik doe een klein vloekje binnensmonds. Knipper 3 tranen weg en ga zitten voor de vingerprik. 2 weken geleden heb ik mijn glucose bij de apotheek laten prikken en deze was toen perfect dus geen zorgen. Dacht ik.
Glucose: te hoog. WAT? Het vloekje wordt een vies lelijk woord en is met geen mogelijkheid binnen te houden. Ik vang de blik van de meetmevrouw op. Geschokt neemt ze een slokje van mijn water.
Ja, ik heb mijn broek weliswaar tot aan mijn oksels opgetrokken, de taal der bouwvakkers beheers ik prima! En ik ben nog maar net begonnen.
Maar voor ik verder verbaal duidelijk kan maken dat ik enigszins teleurgesteld ben stuurt ze me naar de bedrijfsarts. Mooi. Zal ik die ook eens laten weten wat ik er van vind. Het moet wel leuk blijven. Ik zit hier verdorie om de maatschappij te plezieren middels een vrijwillige deelname aan een door TNO ondersteund onderzoek. Maar voor ik los kan gaan sta ik met een stapel folders in mijn handen die ik juist zo hard probeer te vermijden. Met veel nare info over diabetes, hart- en vaat ziekten en afvallen en meer bewegen. En de opdracht om even naar de huisarts te gaan. En oh ja, laat gelijk je cholesterol controleren. Hoezo? Wat is daar nu weer mee?
Sta ik dan met mijn appeltje en mijn tweedehands flesje water.
Gezond eten. Gewicht omlaag. Beweging omhoog. Maar hoe? Wanneer? Hoelang? Levenslang… (vingers in mijn oren, lalalalala, fluitgeluiden fuut fuut, … ik hoor je niet…..) Zucht.
Zit ik nog met mijn lengte. Hoge hakken kunnen bij mij uitsluitend in combinatie met krukken en dat heeft weer andere nadelen dus geen optie.
Dus.
Zoek ik eigenlijk iemand die me 10 cm in lengte kan laten toenemen en (minimaal) 15 cm in de rondte kan laten slinken. Graag in 1 dag. Desnoods (lees:liefst) onder narcose.
Mocht u iemand kennen…. Graag.
Tot die tijd knaag ik mij weer moedig door een rauwe wortel en een bos radijs heen met af en toe een doe-es-gekje in de vorm van een mariakaakje. En strompel ik vitaal en ontgoocheld toch op een kek hakje rond. Ze hebben bijpassende krukken tegenwoordig.
RSS Feed