Het hebben van een afwasmachine kent 1 bezwaar: je moet 3 x zoveel servies/bestek hebben als normale mensen omdat anders alles steeds in de afwasmachine staat en je het alsnog met de hand moet af wassen. Daar heb je zo’n ding niet voor gekocht, niet waar?
Op een dag besloot ik dat de voorraad aardappelmesjes (“schil” kan er gerust uit: iedereen weet wat een aardappelmesje doet) aangevuld diende te worden.
Op naar de HEMA alwaar deze mesjes per 5 voor 1 euro verkocht worden. Daar kun je je geen buil aan vallen.
Nou kocht ik de mesjes uitsluitend en alleen omdat we er te weinig hadden, niet omdat de mesjes die we nog wel hadden bot waren. Dat dat wel zo was merkte ik pas na gebruik van de nieuwe mesjes. Daar waar de oude mesjes uitstekend geschikt waren voor het maken van tomatenpuree maakten de nieuwelingen prachtige plakjes van een tomaat. Ook komkommerprut was verleden tijd. En er ontstonden  appelschijfjes ipv appelmoes: kortom: er ging een wereld voor me open. So far so good.

En toen was er dat moment dat ik een korstje van de kaas wilde verwijderen. Vroeger deed ik dit met de kaasschaaf zelf maar heb daarbij eens een indrukwekkend stuk van mijn linkerduim geamputeerd waarna ik de behoefte voelde hier een andere methode voor te ontwikkelen. Het aardappelmesje dus. En dat ging prima. Kaas in linkerhand, mes in rechter, beetje tegendruk met de rechterduim. Met de perfecte hoeveelheid kracht en een goed getimed stopmoment haalde ik de meest prachtige slanke kaaskorstjes van elk stuk kaas.
Totdat ik op een onbewaakt ogenblik een nieuweling in de hand had.
Nietsvermoedend zette ik met de gebruikelijke hoeveelheid kracht het mesje in de kaas. Zonder me één seconde bedenktijd te gunnen (hé, dit mesje is best scherp, misschien moet je wat minder brute kracht gebruiken) en voordat ik het perfecte stopmoment kon timen vloog het kreng door de kaas en stond het mesje rechtop in mijn rechterduim.
Au en bloed. En nog een paar krachttermen die het best vertaald kunnen worden als: ”“alsjemenou” en “wat gebeurt me nu?”

En toen? Het bloedverlies was indrukwekkend en even overwoog ik naar een arts te snellen. Maar aan de laatste keer dat iemand met naald en draad op een lichaamsdeel van mij af was gekomen had ik niet de beste herinnering en dus besloot ik mijn goed gevulde (NOT) verbandkist ter andere-niet-bloedende hand te nemen. Ergens onderin vond ik nog wat verlopen zwaluwstaartjes maar ach, in het ergste geval kon ik een stevige infectie oplopen: alles liever dan hechtingen. Na de zwaluwstaartjes volgden pleisters, na de pleisters volgden wat drukverbanden, na de verbanden een groezelige mitella: genezen maar.

Nou snijdt een ezel zich in het gemeen niet 2 x aan het zelfde aardappelmesje doch toch deze ezel.
Nog 2 keer jaapte een mesje in dezelfde zwaar getraumatiseerde duim.
En toen was ik er klaar mee. De nieuwelingen gaan eruit. Voor mij alleen nog maar mesjes via marktplaats, vrijmarkt en kringloopcentrum.

Of via jullie. Iemand 1 oud stomp mesje ruilen voor 5 nieuwe?





Leave a Reply.