Ik ben heel attent. Stuur mooie verjaarskaarten met zelfgeschreven gedichtjes aan een nicht. Bespreek restaurants en kaartjes voor voorstellingen, neem het boek waar we het pas over hadden mee voor een kennis. En koop zomaar een bloemetje voor iemand die in de knoop zit.
Helaas ben ik vooral attent in mijn hoofd.

 
Nog voor ik mijn tweede oog open heb, voel ik het al: het wordt zo’n dag.
Zo’n dag waarbij je je teen hard stoot tegen de poot van je bed. Waar je een piepklein plasje water mist en uitglijdt in de badkamer

 
“Een hééééle goede avond, u spreekt met Micha Huppeldepup van KPN glasvezel”.
Hè getver, nee, hè! Alle telefoontjes die beginnen met “een hééééle goedemorgen/middag/avond” kosten geld en de keren dat ik erin trap zit ik er ook voor jááááren aan vast.

 
We hebben in onze familie nogal wat Friends verslaafden . Ik weet er zeker vier en misschien zijn er nog wat junks niet uit de kast. Wij Friends geobsedeerden bekijken zeven keer alle afleveringen en als we bij nr. 240 (!) zijn, beginnen we gewoon voor de achtste keer opnieuw.

 
__Ieder jaar op een zaterdagmiddag in november, op zo’n dag dat het drie minuten nadat het licht is geworden weer donker wordt, klim ik naar zolder. Achter de schuifdeurtjes, achter de wandelschoenen en achter de doos met nog in te plakken foto’s, staat de grote doos met kerstspullen. Hoewel kerst nog ver is en de zilveren ballen nog even mogen blijven slapen, moet ik toch in die doos zijn.

 
Er loopt een project op mijn werk. Vitaal en Bevlogen. Ondersteund door TNO: toe maar. Vragenlijst invullen, healthcheck. Doe ik mee? Voegt het iets voor me toe? Ik weet al precies wat ik te horen ga krijgen dus veel meerwaarde heeft het niet voor me. Maar ach, ik vind het een goed initiatief en bovendien krijg je een gratis appeltje en flesje water toe: ik doe mee!

 
Ik heb niet zo’n probleem met ouder worden. Sterker nog: ik heb het niet zo in de gaten. Anderen wel.

 
De etiquette van het treinverkeer zijn mij altijd een beetje wazig, vooral ook omdat iedereen andere nuances op na schijnt te houden. Sommige dingen mag je best doen: als het je lukt in een schommelende trein mascara aan te brengen ga je je gang maar.

 
Het hebben van een afwasmachine kent 1 bezwaar: je moet 3 x zoveel servies/bestek hebben als normale mensen omdat anders alles steeds in de afwasmachine staat en je het alsnog met de hand moet af wassen. Daar heb je zo’n ding niet voor gekocht, niet waar?

 
Zondag 5 december 2010 was voor mij vreemd genoeg een dag zonder Sinterklaas. Het was een doorsnee dag die ik bij mn ouders doorbracht. Toch bleek de treinreis nog voor wat surprises te zorgen. Pak een kop thee en wat Sinterklaas-snoepgoed dat is overgebleven, en reis met me mee naar Groningen.