The one that could have been.. column van Ada maart 2012

We hebben in onze familie nogal wat Friends verslaafden . Ik weet er zeker vier en misschien zijn er nog wat junks niet uit de kast. Wij Friends geobsedeerden bekijken zeven keer alle afleveringen en als we bij nr. 240 (!) zijn, beginnen we gewoon voor de achtste keer opnieuw.

We citeren stukjes tekst en leggen elkaar situaties uit aan de hand van soortgelijke scènes uit de serie. Beetje merkwaardig ja. Maar iedereen heeft het recht op een afwijking toch? En verder zijn we in onze familie heel normaal. Natuurlijk bespreken we onderling wat onze favoriete aflevering is. “The one that could have been..” scoort dan steevast hoog. In deze aflevering fantaseren de hoofdrolspelers over hoe hun leven eruit zou zien als de omstandigheden, of hun keuzes anders waren geweest. Als de happy single getrouwd was en niet zo happy, of de vegetarische hippie een rokende beurshandelaar. Als de slanke den lekker was blijven dooreten. De plot is prachtig uitgewerkt en dat alleen al veroorzaakt onze voorkeur. Maar er zit nog iets achter. Deze aflevering doet ons denken aan ons eigen “what could have been”. Wat zou er van ons zijn geworden als we voor onszelf waren begonnen? Als we jaren geleden een bestseller hadden geschreven? Als de banen in de eighties voor het oprapen hadden gelegen? Als we een cottage op het Engelse platteland hadden gekocht? Of langer hadden doorgestudeerd, of een andere vak gekozen?
Als het leven saai, irritant of teleurstellend is helpt fantaseren over “what could have been” ons. In die fantasie zou alles net een beetje beter gaan, zouden we slimmer, talentvoller, dapperder zijn. Maar de aflevering van Friends laat ons zien dat aan al die andere betere, handiger keuzes ook weer nadelen zouden zitten. En dat het alleen belangrijk is dat er mensen zijn die onder alle omstandigheden in je buurt blijven. Wanneer doen we ook weer de Friends marathon?